Drukuj tablicę Pobierz pdf

Bogu i ojczyźnie

Opublikowano 01/11/2019 przez użytkownika biuroprzedgorze

W domu pod numerem 17 w Porąbce Uszewskiej zamieszkiwały osoby zasłużone dla naszej ojczyzny, broniąc jej przed zaborcami oraz walcząc o niepodległość w czasie pierwszej i drugiej wojny światowej. Oddani bez reszty dla swej miejscowości i kraju. To zasłużeni działacze społeczni - Jędrzej Leś i Andrzej Bodzioch oraz bohaterscy żołnierze - Tadeusz Bodzioch i Klemens Góral.

JĘDRZEJ LEŚ – urodził się 16.11.1850 roku w Porąbce Uszewskiej. W latach 1891-1898 był asesorem sądowym i członkiem Zarządu Gminy. Stanowisko wójta wsi piastował przez dwie kadencje (1898-1906). Za jego rządów wybudowano i poświęcono Grotę NMP z Lourdes, której pomysłodawcą był ówczesny wikariusz ks. Jan Palka.
To właśnie Jędrzej Leś organizował miejscową ludność do pracy na Kamieńcu, do wydobywania miejscowego piaskowca, angażował furmanów do transportu materiałów oraz pomocników do wznoszenia Groty.
Zmarł 19.06.1909 roku, pochowany jest na cmentarzu w Porąbce Uszewskiej.

 

TADEUSZ BODZIOCH - syn Walentego i Reginy z domu Derendal, urodził się 25.10.1880 roku w pobliskiej Perle. Ożenił się z Antoniną z Mleczków, z którą miał pięcioro dzieci. Niedługo po ślubie, który odbył się 30.01.1907 roku w Porąbce Uszewskiej, został wcielony do wojska austriackiego i mimo że mógł wyjechać przed wojną do USA, tak jak jego brat Jan, wybrał walkę o niepodległy kraj. Brał udział w działaniach wojennych w czasie I wojny światowej.
Jak podaje ks. dr Andrzej Jedynak w swojej monografii „Dzieje wsi i parafii Porąbka Uszewska”, z wojny nie powrócił. Zginął jako żołnierz CK Austrii pod Dubnem w Karpatach na Ukrainie.

 

ANDRZEJ BODZIOCH - syn Tadeusza, urodził się w Porąbce Uszewskiej 7.12.1907 roku. Kombatant i społecznik, szczególnie zasłużony z powojennej działalności na rzecz swej rodzinnej miejscowości.
Prowadził warsztat kowalski, który odziedziczył po ojcu, pracując jednocześnie w gospodarstwie rolnym. Służbę wojskową odbywał we Lwowie, a w czasie drugiej wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej jako kierowca pogotowia sanitarnego w dywizjonie samochodowym, stacjonującym w Krakowie. Wzięty do niewoli niemieckiej, przebywał w obozie jenieckim w Lamsdorf (Łambinowice). Został zwolniony, gdy zachorował na serce. Po wstąpieniu do Batalionów Chłopskich „Roch” brał udział m.in. w akcjach dywersyjnych przeciwko okupantowi niemieckiemu.
Po wojnie nadal pracował w warsztacie kowalskim i na roli, jednocześnie oddawał się pracy społecznej dla dobra swojej wsi oraz organizacji spółdzielczych i samorządowych. Był prezesem lokalnego Koła ZSL oraz członkiem Zarządu Gminnego w Dębnie. Dlatego, że cieszył się zaufaniem mieszkańców wsi, powierzano mu liczne funkcje społeczne. Był więc przewodniczącym komitetu budowy szkoły podstawowej w Porąbce Uszewskiej oraz ośrodka zdrowia, radnym gminnym w Dołach i Dębnie. Działał w spółdzielczości ogrodniczej i mleczarskiej, zakładał miejscowe Kółko Rolnicze, brał aktywny udział w elektryfikacji wsi, budowie dróg i mostów. W latach 1950-1960 był nauczycielem w szkole zawodowej w Łysej Górze.
Wielokrotnie wyróżniany odznaczeniami i medalami państwowymi, resortowymi oraz samorządowymi. Zmarł 21.10. 1994 roku, spoczywa na cmentarzu w Porąbce Uszewskiej

 

KLEMENS GÓRAL - syn Wojciecha i Karoliny z domu Szykuła, zięć Tadeusza Bodziocha, urodził się 22.11.1906 roku w Porąbce Uszewskiej. Żołnierz Armii Krajowej o ps. Piorun, uczestnik ruchu oporu, brał udział m.in. w brawurowej akcji, polegającej na przechwyceniu niemieckiego pocisku V2.
Służbę w wojsku odbywał w 3. Kompanii CKM-ów 54 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Tarnopolu (obecnie Ukraina). W czasie drugiej wojny światowej walczył w szeregach Armii Krajowej. Według posiadanego dokumentu był uczestnikiem ruchu oporu w okresie od 1.02.1941 do 17.01.1945 roku. Więziony przez Gestapo w Tarnowie, podczas wywózki wsławił się ucieczką, wyskakując z pociągu w Biadolinach Radłowskich. Był członkiem plutonu dywersyjno-sabotażowego AK. Oddział ten stanowił siły szybkiego reagowania, którego celem była walka z Niemcami oraz ochrona ludności powiatu, polegająca na utrzymywaniu dyscypliny wśród mieszkańców, a także karaniu zdrajców i kolaborantów, z wykonywaniem wyroków śmierci włącznie (działalność opisana w książce „Gdy przyjdzie do nas wojna. Niemiecka okupacja gminy Dębno w latach 1939-1945”).
Po wojnie pracował przy budowie dróg i mostów na terenie południowej i centralnej Polski. Zmarł w Porąbce Uszewskiej 3.9.1987 roku, pochowany na miejscowym cmentarzu.
Miał siedmioro dzieci. Córka Genowefa, urodzona 31.08.1937 r., jako s. Cecylia przeżyła 62 lata w zakonie sióstr służebniczek Najświętszej Marii Panny. Zmarła 6.03.2019 r. i została pochowana w Chrzanowie.